3 Idiots // 2009

İzleyenlerin dilinden düşüremediği, öve öve bir hal oldukları, "Yoksa sen hala izlemedin mi?" diye alaycı ve küçümseyici bakışlar gönderdiği meşhur "3 Aptal"ı, bir Uzakdoğu sever olarak çok geç de olsa sonunda izledim. Peki asıl soru şu: "Gerçekten de söylendiği kadar var mıymış?"
Cevaba gelecek olursak da: "Evet, hem de az bile söylenmiş."

İyice eğitim sektörüyle yüz yüze olmaya başladığım bu dönemlerde bu filmin karşıma çıkması bana, "Aa evet, meğersem bu doğru anı bekliyormuşum izlemek için." dedirtti. Zira bu filmi 2-3 yıl önce izleseydim çok uçuk kaçık, abartılı, peri masallarına heves etmiş ve gerçek dışı olarak yorumlayabilirdim. Şimdiki hislerimin hiçbirini hissetmeyip filmin bize anlatmak istediğini anlamayabilirdim.

Filmde ailelerin çocuklarının seçeceği mesleğe karar vermeleri, dersler konusunda onlara yaptıkları baskılar, kimsenin onlara, "Sen ne olmak istiyorsun?" diye sormaması, toplumun gözünde iyi bir yere gelmeleri ve statü kazanmaları için yaptıkları baskılar anlatıyor.
Hindistan'da sırf bu baskılar yüzünden intihar eden öğrenci sayısının yüksekliğine dikkat çekiliyor.
Eğitim sisteminin yaratıcılığı değil de ezberi aşıladığını, öğrencilerin, "Ben nasıl yeni bir şey öğrenirim?" değil de, "Ben nasıl yüksek not alır, nasıl iyi para kazanacak bir konuma gelirim?" diye düşündüğünü eleştirisel biçimde izleyiciye sunuyor.
Filmi izlerken dönüp bir kendinize bakıyorsunuz. Ardından da sorular beyninizde uçmaya başlıyor.
"Ben olduğum yere kendi isteğimle mi geldim?"
"Mesleğimi ben mi seçtim?"
"Mesleğimi seçerken kendi duygularıma mı yoksa ailemin, akrabalarımın, çevremdeki insaların ne düşüneceğine göre mi karar verdim?"
"Şimdi olduğum şey benim istediğim şey mi?"
 Veee tabii çok daha fazlası...
Kaç kişi bu sorulara verdği cevaplar sonrası mutlu olmuştur acaba?  Pek fazla olduğunu sanmıyorum. Çünkü bizim eğitim sistemimiz de bize olmak istediğimiz şeyi olabilmemiz adına pek fazla seçenek sunmuyor.
Sadece eğitim sistemimiz değil aile ve çevre baskısı da sunmuyor elbette.
Son zamanlarda sanki sunuyormuş gibi bir hava yaratılmaya çalıştığı doğrudur ama bu hiç de öyle değil.
"Aaaa senin çizimiz çok güzelmiş." diye çocuğunun yeteneğini fark eden bir aile asla çocuğuna git de ressam ol demiyor. "Senden iyi mimar olur." diyor.
"Çenen iyi laf yapıyor, avukat ol."
"Blgisayarda fazla vakit geçiriyorsun, bilgisayar mühendisi ol."
"Parayı iyi idare ediyorsun, iş adamı olursun."
Aileler çocuklarında gördüğü ufak bir ilgiyi bile kendi istedikleri popüler mesleklere yönlendirmek için kullanıyorlar. İşin daha kötüsü çocuklar da gerçekten öyle olduğunu sanıyor. Meslekler hakkında hiçbir bilgisi olmadan düştüğü üniversitedeki bölümde ise büyük bir ızdırap çekmeye başlıyor.
Üstelik yanlış tercih yaptığını anladığı an o yoldan dönmeye çalışan o kadar az kişi oluyor ki...

Özetle filmde birçok öğrencinin kanayan yarası olan bu konu işlenmekte.
Herkes kendinden bir şeyler bulacaktır eminim.

Bollywood'un çok sevilen oyuncusu, yapımcısı ve yönetmeni Aamir Khan yine mutlaka izlenmesi gereken bir yapıma el atmış.
Hiç düşünmeden izleyin derim.
Film içerisinde çok anlamlı, çok komik, çok hüzünlü replikler bol miktarda vardı ama şüphesiz ki en güzeli, "All izz well" di.

Tabii Hint filmlerin olmazsa olması müzikler ve dansları yine çok hoştu.

İşte bu filmin unutulmazı da bu.