SESSİZLİK
Film izleme faslıma devam ederken kuzenimin "sosyal içerikli" olsun istemiyle gözüme takılan film bu kez Silenced oldu. Çok uzun zamandır izlemeyi düşünsem de kendimi izleyecek ruh halinde bulamıyordum. Gerçi şimdiki düşünceme göre bu filmi izlemek için uygun bir ruh hali mevcut değil zaten. Açıp gerçeklerle yüzleşmeyi göze almak lazımmış... Tabii bu kez seçtiğim filmin bu olmasının tek artısı filmi tek başıma izlemek zorunda kalmamak oldu. Zira izledikten sonra ya günümüz dünyasının acı gerçeği olan "adalet, güçlünün isteğine göre işler"in yüzüne çarpılmasıyla kafanı duvarlara vurmayı ya da en azından seninle aynı duyguyu hissedenlerle konuşup biraz sakinleşmeye çalışmayı isteyeceğiniz kesin.
Öncelikle bilinmesi gereken film gerçek bir olayı anlatıyor. Nerede okuduğumu hatırlamasam da, "Filmlerde anlatılanlara acımasız diyorlar oysa ki gerçek hayat daha acımasız." benzeri bir ifadeye rastlamıştım. İşte bu nedenle olacak ki bildiğimiz klasik filmlerdeki gibi güldürmüyor, şaşırtmıyor, değişik ya da istendik yönde bir son vaat etmiyor. İşte bu nedenle de daha çok can yakıyor aslında. Çünkü olan her şey gerçek... Tam da gerçek dünyada olduğu gibi.
Film, bir sağır ve dilsizler okulunda okul yönetcileri ve öğretmenlerinin çocuklara uyguladıkları şiddeti ve cinsel istismarı anlatıyor. Okula giden yeni öğretmen durumu fark eder ve olay mahkemeye taşınır. Lakin okul yöneticilerinin eli çok uzundur ve yargı da dahil onların yanındadır. Hal böyleyken de çocukları savunup, onlara bu kötülükleri yapanların cezalandırılması için çetin bir mücadele başlar.
Doğrusu filme başlarken bu kadar etkileneceğimi düşünmemiştim. Yer yer sahnelere bakamama, sarma gereksinimi duydum. Belli bir noktadan sonra artık benim de çocuklar gibi sesim çıkmadığını, hiçbir şeye tepki veremediğimi fark ettim. İnsan olan herkes etkilenecektir eminim filmden.
Oyunculara gelince başta çocuk oyuncular olmak üzere çok iyi iş çıkartmışlar.
Filmin sonunda ise, "Bırak uğraşmayı, dünyayı değiştiremezsin. Düzen böyle. Herkes böyle yapıyor..." gibi şeyler söyleyip insanların belki çaresiz, işe yaramayacak ama ısrarlı adalet arayışlarını gereksiz gören insanlara güzel bir gönderme vardı.
"Mücadele etmemizin sebebi dünyayı değiştirmek için değil, dünyanın bizi değiştirmesine izin vermemek için."
Aynı senin gibi bu filmi yükleyeli çok oldu ne izlemeye ne de ailecek izlemeye gözüm kesmedi. Hatırlatma oldu çok da güzel anlatmışsın ilk sıraya aldım konusu ağır olsa da... teşekkürler ^^
YanıtlaSilEr ya da geç izlenmeli film bence. Acı da olsa o acı hissedilmeli. O nedenle hazır aklına gelmişken sen de izleyiver bence de.
SilSiteye ilk yüklendiğinde ancak yarısına kadar izleyebildiğim sinirlerimin dayanmadığı bir film. Şimdi bile açıp izlemeye cesaret edemiyorum çünkü şu anda çalışıtığım yerde olayların varlığını çok net bir şekilde yaşandığı bir yerde çalışıyorum. Ki ben o olayları görüp okuyup sinirlerim harap oluyorsa o yaşayan insanları düşünmek bile istemiyorum. aklım beynim almıyor dur diyememek elimden hiç bir şey gelmeden sadece izlemek ve okumak beni gererken ve yazı yazan arkadaşlarıma sadece sabır diliyorum. Ve bu tip olaylara dur denilmesi için çözüm arayan insanların yanında olmamız gerektiğini düşünüyorum. Neyse saçmaladım kusuruma bakma ama içimden geldiği gibi bir yazı yazdım. Yani kısaca bu film izlenmeli.. Bende kendimde o kuvveti bulup izlemeliyim..
YanıtlaSilMaalesef çok yaşanan ama herkesin üç maymunu oynadığı olaylar bunlar. Bence de herkes ne kadar ağır gelirse gelsin izlemeli. Hiçbir şey yapamasa bile onların yaşadığının belki zerresi kadarı da olsa o acıdan biraz tatmalı...
SilSize de rabbim sabır versin. İnşallah elden bir şeyler gelir...