Maundy Thursday (2006)

Ne varsa eskilerde var...
Yine uzun zaman önce indirip hep eski bir yapım olduğundan ve biraz ağır ilerlediğini duyduğum için izlemeyi erteleyip izledikten sonra ne kadar büyük bir hata yaptığımı anladığım bir filmle karşınızdayım.
Meğerse film tam da benim tarzım olan ağır ama derinden ilerleyen bir klasikmiş.
Elbette günümüz filmlerinde de çok başarılı olanlar var ancak bazı yapımların bir benzerini çekmek bile imkansız olabiliyor. Çünkü onun çekildiği zamanki şartları, yaşananları tekrar oluşturmak mümkün değil.
Buna ek olarak yapmacıklıktan uzak oyuncuların başarılı performansını başka oyuncularda görmek oldukça zor olabiliyor.Hele ki bu oyuncular o film için zaten biçilmiş kaftan ise.
Kang Dong Won, az ama öz izlediğim oyunculardan biri. Her izlediğim filmine de damgasını vurmuş durumda.
Bu kadar başarılı bulduğum bir oyuncuyu keşke daha sık yapımlarda görebilsem.

Filme gelirsek, önce konuya bakalım.
Konusu: hayata umutsuzlukla bakan iki insanı konu alıyor ve bu şekilde başlayan film, hayatının kendisinin asıl “umut” olduğunu vurgulayarak son buluyor..
Bu iki umutsuz insanın karşılaşması ise; kızımızın teyzesi sayesinde oluyor.Teyze, hapishane rahibesi olduğundan, tekrar intihara teşebbüs eden yeğenini bu umutsuz düşüncelerden uyandırmak; ölecek olan gencin eskiden kardeşinin çok sevdiği şarkıcıyı görme isteğini yerine getirmek adına, ikisini zorlada olsa bir araya getiriyor.Artık her Perşembe günü, hapishanenin görüş odasında istemeseler de bir araya gelecekler ve yüz yüze bakacaklar.Başta havada esen düşmanca duygular, yavaşça rahatsız bir ortama, oradan bir iki muhabbete, sonrasında ise hiç kimseye anlatılamayan sırların birbirlerine açıklanmasına kadar ilerliyor.
 
Oldukça sıradan gibi görünen bir konusu var. İdam mahkümü bir tutuklu ve onunla bir şekilde yolları kesişen dıştan her şeye sahip gibi görünen zengin ve güzel bir kadının her perşembe günü bir saatlik görüşme yapmasıyla aralarında gelişen olaylar...
Yavaş yavaş birbirlerini tanımaya, birbirlerine güvenmeye başlarlar. Peşinden kalplerini birbirlerine açıp sırlarını, içlerinde kopan fırtınaların nedenini anlatıp sırdaş olurlar. En sonunda da gönül bağını kurup yeniden yaşama isteği kazanır, dünyaya yeni bir pencereden bakmaya başlarlar.

Film ağır, az replikli, çoğunlukla kapalı ortamlarda geçiyor. Olaylar yalın ve sade bir şekilde sunuluyor. Tüm bunlara rağmen filmden de kopmuyorsunuz. Az ama öz repliklerle, yavaş yavaş perdesi açılan olaylarla bir şekilde merakınız canlı kalıyor hep. Adım adım acı sona ulaşacağınızın düşüncesi de bir yandan içinize büyük bir sıkıntı veriyor. İşte tüm bu unsurlar zaten filmi etkileyici kılıyor aslında. Derinden içinize işliyor, her olayı sindirip duyguları iyice hissettirmenizi sağlıyor. Yeri gelince de darbesini bir güzel indirip uzun süre sizi sarsacak kadar yaralıyor.
Birazcık da sulugözseniz ağlamamak zor biraz...
İlk fırsatta izlemenizi tavsiye ederim.